Jij zit tegenover mij en kijkt mij aan
En verteld me dat de vlam is uitgegaan
Omdat ik niet deed wat jij wel van me wou
Niet de dingen zei die jij graag horen zou

Je verwijt me dat ik jou nooit echt begreep
Omdat ik niet met jou favorieten dweep
Ik weet dat je mooi en welgeschapen bent
Maar de buitenkant daar raak je aan gewend

Nu heb jij de glans nog van de jeugd
En je vindt dat ik dat zien moet als een deugd
Maar na de lente raakt een boom z'n bloesem kwijt
En een mens z'n schoonheid na verloop van tijd

Ik heb je zonder dat je 't wist geobserveerd
En na weken heb ik langzaamaan geleerd
Dat je ondanks dat je zoveel mensen kent
Net als ik soms toch ontzettend eenzaam bent

Luister even naar wat ik je zeggen wou
Voordat ik het straks dan toch weer voor me hou
Ik weet niet of het er voor jou nog wel toe doet
Misschien kennen wij elkaar wel niet zo goed

Dat je weggaat is je recht, maar wees niet kwaad
Weet dat jij een grote leegte achterlaat
'T doet me meer als ik je zeggen kan verdriet
Ik zal je missen, ook al denk jij dan van niet

Als je tijd hebt, sta nog even bij me stil
Omdat ik een soort van foto maken wil
Die geetst wordt door een scherp gepunte stift
En jou beeld voor altijd in mijn hersens grift

Zodat later als ik oud zal zijn en traag
Maar het leven beter door heb dan vandaag
Ik m'n ogen sluit en oproep uit mijn geest
Jou portret, zoals je vroeger bent geweest

Nou vaarwel m'n lief, 't ga je verder goed
Ik weet zelf nog niet hoe ik nu verder moet
Kom weer terug wanneer je honger hebt of pijn
De stad is groot genoeg om eenzaam in te zijn...

Der Gedanke, ganz ganz ehrlich einfach alles herauszusingen. Wie eklig sind dagegen all die Pseudokaugummipop- und Let's be stylish - Popstars. Oh, wie erbärmlich schön könnten wir's doch haben... :-)

Wenn Du Zeit brauchst,
laß mich keine harten Schlüsse ziehen

Laß mich nicht treiben
und Dich heimlich in die Ferne fliehen

Zwei Deiner Finger
gegen meine Schulter, und ein offner Blick

Das reicht doch aus
das schafft Distanz
das bringt Vertrauen
und die Zeit zurück

Das Herz einst war gewohnt das Leide
nun, um so größer war die Freude
als es sich ohne dieses sah

Dies Heilige galt es zu halten
zu fest, der Griff, es zu entfalten,
ach, sieh! - das Leid war wieder nah.

Drum öffnen wir die Hände alle
entweichen wir der Liebe Falle
Pardauz! - da kommt sie hinterrücks,
sie hat uns wieder ausgetrickst!